კიდევ ერთი ჩვეულებრივი დილა გათენდა,ეს მხოლოდ მარისთვის თორემ სხვებისთვის ეს დღე მხიარული და სიხარულით სავსე იყო,ამ დღეს ხომ სკოლა იწყებოდა და ჩვეულებისამებრ ყველა ემზადებოდა მარის გარდა.
მარი იყო ერტი საბრალო გოგო რომელიც სიყვარულს შეეწირა,მას არ ჰყავდა ბევრი მეგობარი,განსხვავებული ხასიათის იყო,ერთ წუთში რომ კაი ხასიათზე იყო მეორე წუთში საშინელ ხასიათზე იყო.მარი სანამ სკოლას გამოიცვლიდა ყველაზე ბედნიერი ადამიანი იყო და ფიქრობდა რომ არსებობს ადამიანი რომელიც არასდროს ტირის და სულ მხიარულია და ასეთ ადამიანად თავის თავს თვლიდა.
ხოლო როცა მან სკოლა გამოიცვალა,თავიდან ყველაფერი კარაგდ იყო,ახალ ამხანაგებსაც შეეგუა და გარემოსაც,გავიდა დრო და სკოლაში გაიცნო ვიღაც ბიჭი,რომელიც მისთვის ძალიან მნიშვნელოვან ადამიანად იქცა,მაგრამ სმაწუხაროდ გაიგო რომ ამ ბიჭს მისი ყოფილი მეგობარი უყვარდა, და მისი გული მხლოდ მას ეკუთვნოდა,მაგრამ რატომღაც მარი ამას არ შეუწუხებია,რადგან გაიფიქრა რომ მე ხომ მიყვარს და ის ამ მაჯავრებს მას თუ არ ვეყვარებიო.
ერთ დღეს მარი სკოლაში არ გამოჩენილა,ამან მისი მეგობრების გაკვირვება გამოიწვიამდა იფიქრეს ალბათ ან ავად გახდა ან სხვაგან წავიდაო,მარი ორცა მეორე დღესაც არ გამოჩნდა მეგობრები მარის მშობლებთან მივიდნენ და როცა მარის მაბავი ჰკითხესმშობლებსაც გაუკვირდათ რადგან მარის მათთვის დაბარებული ჰქონდა რომ მის მამიდაშვილთან წავიდოდა სამი დღით და იქედან ივლიდა სკოლაში,როცა მარის მამიდაშვილს დაურეკეს არც მასთან არ იყო,ყველა შეშფოთდა,ვერსად ვერ ნახეს და მის კარადაში ნახეს ფურცელი,რომელზეც ეწერა:" ბოლო ლამპიონი,ბოლო ნათუირა,ბოლოჯერ თვალის შეხება სამყაროსთვის,ყველაფერი ბოლოჯერ,სიცივე,სიბნელე,სიმყუდროცე,ბნელი გვირაბი და საბოლოო სასუფეველი....მაპატიეთ
არც შენი და არც სხვისი
No comments:
Post a Comment